همدلی دو جزء شناختی و یک جزء عاطفی دارد. اجزاء شناختی همدلی عبارتند از توانایی در شناسایی حالات دیگران و توانایی در حدس زدن دیدگاه اشخاص دیگر. جزء عاطفی آن عبارت است از توانایی در نشان دادن پاسخ عاطفی مناسب به منظور برقراری روابط همدلانه.
طی دهه اخیر دانشمندان علوم اعصاب یک مدار همدلی را در مغز کشف کرده اند. تخریب این مدار می تواند ما را از توانایی درک احساسات دیگران محروم کند. این مهارت ارتباط بسیار نزدیکی با خود آگاهی دارد. به بیان دیگر اگر بتوانیم ابتدا خودمان را با تمام توانایی ها و کمبودهای مان بشناسیم ، آنگاه می توانیم دیگر آن را نیز با همان شرایطی که دارند بپذیریم و آنان را درک کنیم و این همان همدلی است.
اولین گام برای رشد همدلی است که بتوانیم چارچوب ذهنی دیگران را بشناسیم. برای شناخت چارچوب ذهنی افراد مختلف، باید از سوابق زندگی و تجربیات گذشته آنها اطلاعاتی به دست آورد و از نقاط قوت و ضعف، حساسیت ها و گرایش های آنها آگاه شد. این شنا خت منجر به نزدیکی و صمیمیت بیشتر می شود که خود منجر به نزدیکتر شدن چارچوب ذهنی ما می شود. هر چه این تقارن بیشتر باشد، ارتباط ما با یکدیگر موفق تر و توان همدلی کردن ما با دیگران بیشتر است.
برای آشنایی با مفهوم همدلی مهارت همدلی را ببینید.
