رشد همدلی در کودکان تدریجی است. آنها از دیدگاه “فقط من” خود محور به جایی می رسند که می توانند دیدگاه دیگران را درک و احساس کنند. هر چه این مراحل و سطح کنونی همدلی کودکتان را بهتر درک کنید، بهتر می توانید به او کمک کنید تا به مرحله بعدی برسد. اما به یاد داشته باشید کودکان از نظر تجربه ها و توانایی ها بسیار متفاوت هستند و سنی که در اینجا ذکر می شود تقریبی است.
مراحل رشد همدلی:
مرحله یک: همدلی کلی ، سال نخست زندگی
در این مرحله کودک نمی تواند به روشنی بین خود و جهانش تمایز قائل شود. در نتیجه برایش روشن نیست که چه کسی ناراحتی را تجربه می کند. او هر ناراحتی را به عنوان ناراحتی خود تعبیر میکند. برای نمونه نوزاد شش ماهه ای که صدای گریه نوزاد دیگری را می شنود شروع به گریه می کند.
مرحله دو: همدلی خود محور، از حدود یک سالگی
در این مرحله واکنش کودک به ناراحتی دیگران بتدریج تغییر میکند. او اکنون درک می کند که ناراحتی یک نفر دیگر ناراحتی خود او نیست. برای نمونه کودک دو ساله ای که میبیند مادرش گریه میکند، کنار او می نشیند و به آرامی او را نوازش می کند.
مرحله سه: همدلی عاطفی، سنین کودکستان
کودک از حدود دو تا سه سالگی، توانایی های نقش بازی کردن را پرورش میدهد. وقتی او متوجه میشود احساس های فرد دیگری با احساس های او تفاوت دارد، بهتر می تواند علت ناراحتی شخص دیگر را تشخیص دهد. او راههای ساده‌ای برای دلداری و حمایت پیدا می کند. برای نمونه” تو غمگین به نظر می رسی . ماشینت شکست. میتوانی این را برداری.”
مرحله چهار: همدلی شناختی، سالهای دبستان
کودک از حدود 6 سالگی میتواند از دیدگاه شخص دیگری چیزها را ببیند. بنابراین به تلاش‌هایش برای حمایت و دلداری اشخاص نیازمند می افزاید. علاوه بر این بیش از پیش از قدرت تسلی بخش زبان استفاده می کند. برای نمونه آرتین فکر کرد که ” آن زن سالخورده برای وارد شدن به آسانسور به کمک احتیاج دارد”، پس در آسانسور را باز نگه داشت تا آن زن بتواند وارد آسانسور شود.
مرحله پنج : همدلی آرمانی، ده تا دوازده سالگی
کودک اکنون می تواند برای افرادی به غیر از آشنایان خود ابراز همدلی کند. همدلی او حتی شامل مردمی هم که تا کنون آنها را ندیده است می شود. برای نمونه “چقدر مردم هند گرسنه اند، اگر هر هفته بخشی از پول تو جیبی ام را برای آنها بفرستم شاید حالشان بهتر شود”.
برای اطلاعات بیشتر همدلی در کودکان را ببینید.
