مفهوم روابط بین فردی
این مهارت شامل ارتباط فرد با فرد و با گروه در اجتماع انسانی است.در حقیقت بخش مهمی از واقعیت زندگی روابط اجتماعی است. مهارتهای بین فردی کیفیت رفتاری هستند که ما هنگام تعامل با سایر افراد نشان می‌دهیم. تقاضا برای یادگیری این مهارت مانند بسیاری از مهارت های نرم زیاد است. این مهارت شامل روابط کلامی و غیرکلامی است. کیفیت برخی از ویژگی های رفتاری مانند زبان بدن و نگرش نسبت به دیگران نیز به شدت بر این مهارت اثر می گذارد.
یک فرد با توانایی بین فردی خوب بیشتر امکان دارد در سازمان عملکرد خوبی داشته باشد و با سایر افراد بهتر کنار بیاید. مهارت بین فردی خوب، حس اعتماد دیگران را برمی‌انگیزد و در ارتباط با دیگران بسیار موثر است. علاوه بر این موارد این فرد در حالت ارتباط غیرکلامی نیز تصویر مثبتی ارائه می‌دهد که بر کیفیت ارتباط موثر است.
تفاوت مهارتهای ارتباطی با ارتباطات بین فردی
تفاوت مهارتهای بین فردی و مهارت های ارتباطی در این واقعیت استوار است که یکی زیر مجموعه دیگری است. بیشتر افراد این دو مهارت را به عنوان یک مجموعه مهارت واحد در نظر می‌گیرند، زیرا مفهوم ارتباطات با تعامل همپوشانی دارد. این امر تا حدودی صحیح است و مرز بین مهارتهای بین فردی و مهارتهای ارتباطی گاهی می تواند کاملا مبهم باشد. مهارت بین فردی شامل توانایی های یک فرد در تعامل خوب با دیگران است. این مهارت شامل یک مجموعه ای گسترده از مهارتها است، از مهارتهای ارتباطی گرفته تا نگرش فرد نسبت به دیگران.
فرد هنگام ارتباط بین فردی می تواند از مهارتهای ارتباطی استفاده کند، ولی فقط محدود به استفاده از مهارتهای ارتباطی نیست. در مهارتهای بین فردی نگرش و جهان بینی فرد هم می تواند بر کیفیت رابطه موثر باشد. این دو مهارت یک تفاوت دیگر هم دارند، مهارت های ارتباطی محدود به توانایی هایی است که یک فرد در هنگام برقراری ارتباط دارد. مهارت های بین فردی دربرگیرنده توانایی های مختلفی است که به یک فرد کمک می‌کند تا بتواند تعامل موثر با سایر افراد داشته باشد یا با سایر افراد کنار بیاید. توانایی های بین فردی شامل راهی است که فرد تعامل می‌کند ، کنش دارد و رفتار می کند. نگرش ، ارتباطات و سلوک همه تحت حوزه مهارتهای بین‌فردی قرار می‌گیرد.
